We ontmoetten Masha in Rome. In plaats, in Moskou. Integendeel, ik was in Rome, en zij in Moskou.

Nou, kortom op internet, wat te liegen.

Ze is een hoofdrol, ik schreef aan Dayreek, antwoordde ze — Allemaal door klassiek. Drie dagen werden we herschreven, grapte dat er urine is en een erotische toon introduceerde. Ze was te mooi in foto’s in Instagram en het was alarmerend.

Ze heeft deze geschilderd in wit haar, fris-blauwe ogen, een nette scherpe neus, hoe ik liefheb en iets anders. Iets warms. Gezellig iets. Dat is, het is dit gevoel dat ik werd getest, kijkend naar haar. Misschien een bril voor het zicht?

Drie dagen, onmiddellijk in mijn aankomst, ontmoetten we elkaar. En rechts op de luchthaven, waar ze op een zakenreis vloog. Nou, het lot, niet anders, plus in zijn leven was ze zo mooi, plus een correcte, aangename blik begon te praten — «Nou, kortom, zullen we neuken, van elkaar houden en lachen», — Ik dacht toen ik.

Als de slechtste seks van de mensheid van verdriet kon ontdoen, kun je aannemen dat we je hebben gered. En zo vaak. Hier. Je kunt niet bedanken.

Wat betreft liefde — Het is moeilijk om te zeggen, je weet, passie, blindheid, de illusies van de squall.

In het begin was alles niet slecht. Ik laat haar shampoo zelfs ontbinden — Nou, geen vrouw zonder hen, zoals een man zonder een scheermesje. Leugen, een man in dit opzicht kan alles.

In feite was het noodzakelijk om het te gooien toen Masha ook Makarochka kon voorbereiden met een ei. Eens toen ik erachter kwam dat haar moeder werd opgevoed met haar grootmoeder en kat (de enige man in het huis).

Al, na de eerste stompzinnigheid, waar achter welk egoïsme stond en onverschilligheid — Het was noodzakelijk om al haar cosmetica in de tas te schaden, om op een vacht op te zetten en vaarwel voor altijd te zeggen. Links in de buurt van het bed haarband gooien.

Ik heb genoeg tijd geprobeerd. Nou, althans genoeg om niet te lang na te gaan.

Hier kun je iemand nauwelijks de schuld geven, we bleken gewoon absoluut anders te zijn en met verschillende dingen op dat moment.

Schoonheid intervaart vaak om de essentie van de mens te zien. Hoogstwaarschijnlijk zijn we nooit gebeurd, maar toch — We hebben het niet gedaan. En het werd niet scherp en onaangenaam.

Ik weet het niet, misschien zal ze op een dag het begrijpen en verontschuldigen zich. En misschien blijft het in mijn lijst met teleurstellingen, maar het gaf het niet om mijn hersenen totdat hij het verlies verteerde.

Wat was het geval in haar dat ik deed? Nee, het is niet in https://www.atomeus.nl/ favoriete parameters, in illusies of een buitensporig verlangen om van iemand te houden.

Niet in schoonheid of zweer geslacht. Dit alles was natuurlijk aanwezig, maar ik ben nu om de eerste seconde. Over een grote explosie die het momentum aan alles gaf. Immers, elke fantasie nodig tijdum.

Dat voor de fractie van een seconde gemaakt van dit gewone meisje een special? Immers, alleen «speciaal» in staat om ons ego te verschuiven, stellingen en kracht veroorzaken om te lijden.

We proberen altijd het midden en einde te analyseren en nooit — Begin.

Ik vond de reden. Ik kende haar altijd. We viagra online ontmoetten Masha op drie uur in de middag in Rome en vier in Moskou. In Instagram vaker. Het was herfst, en de straat was merkbaar koud. En op straat was het aangenaam warm.

Ik bladerde haar foto’s, plotte in een poging om toereikendheid te raden en plotseling — Zit aan de tafel van een gezellig restaurant, in de bruine kasjmierjas en kijkt me door de oculairs — Valentina! Nou, rechte valentijn!

We waren toen twintig. We deden niet, ontmoetten niet en kusden niet. We introduceerden mijn toen liefde, haar beste vriendin. En alles. Ze was op dat moment al getrouwd en wachtte op een kind.

En alles. Meerdere keren ontmoetten we de drie voor de lunch. Meerdere keren hebben we het totale bedrijf verminderd — We glimlachten elkaar, wilden elkaar, elkaar begrepen en ik zag in haar het soort vrouw dat ik wil. Haar houding ten opzichte van een man, uiterlijk en vermogen om lief te hebben waren ideaal. Ik denk dat het liefde was, en niet verliefd, waarover ze vaak in Facebook liggen.

Ieder van ons kan worden beschuldigd van lafheid, in onvoldoende romantiek om op de rails te haasten, maar tenslotte is het leven nog niet geëindigd.

Kortom, deze is de enige foto van Masha, die me zoveel herinnerde, werd een detonator. Toen verliet ik de filters om naar de rest van de foto’s te kijken, toen kwam ik met haar perfecte karakter, een prachtige joint future en voila! 8 jaar verstreken — Nou ja, hello, Valya, Valek, meisje!

Voor het graven en gekweld door vragen «Waarom niet gebeurd?» en «Waarom is het uitgemaakt?», Vind het eerst de oorzaak «Waarom het allemaal begon?». Misschien zullen de rest van zelfvertrouwen en vragen dan betekenis verliezen.